ผมอาจจะทำงานตากแดด ตากฝน เป็นแค่เกษตรกรบ้านนอกธรรมดาๆ คนหนึ่ง แต่ทุกก้าวที่ผมเดินลงไปในท้องนาทำงานหนัก ผมได้กลิ่นหอมของดินและลมเย็นๆ ที่เหมือนบทเพลงแห่งอิสรภาพคอยขับกล่อมอยู่เสมอ มันเป็นความรู้สึกมีความสุขทุกครั้งเพราะผมออกแบบชีวิตทุกวันได้ลงตัวด้วยตัวผมเอง
ลุงป้าน้าอาหลายคนเคยถามว่าจะเรียนให้สูงไปทำไม ในเมื่อสุดท้ายผมก็ต้องกลับมาทำไร่ไถนา อาชีพดั้งเดิมที่บรรพบุรุษได้ถ่ายทอดความรู้และภูมิปัญญาให้กับผมอยู่แล้ว แต่การเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เรียนรู้เพิ่ม เปิดโลกทัศน์ และศึกษานวัตกรรมใหม่ๆ ที่นอกเหนือจากภูมิปัญญาที่ปู่ย่าตายายมอบให้ นำมาต่อยอดให้กับผืนนาบ้านเกิดตัวเอง ประยุกต์และปรับใช้ให้การเกษตรบ้านเกิดเราก้าวหน้ายิ่งขึ้นไป ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับพ่อเฒ่าพ่อแก่ สิ่งเก่าๆที่ดีเราก็ยังคงไว้ตามวิถีเช่นเดิม สิ่งใหม่ที่จะสามารถทำให้ผืนนาเราเพิ่มมุลค่าเราก็นำมาปรับใช้ โดยคำนึงถึงสิ่งแวดล้อม สุขภาพ ความสุขที่ยั่งยืน และการทำเกษตรแบบมีรอยยิ้มเปื้อนแก้มในทุกวัน
แรกๆหลายคนอาจจะมองดูผมทั้งด้วยความห่วงใย สงสัย หรือสบประมาท ชาวนาปริญญาจะเอาตัวรอดได้จริงกับเกษตรอินทรีย์ได้หรือไม่ การใช้ปุ๋ยมูลสัตว์ ดัดแปลงเครื่องไม้เครื่องมือบางอย่างใช้เอง ใช้สมุนไพรในการกำจัดศัตรูข้าวเพื่อลดต้นทุนการผลิต ในท้องนาสีเขียวของผม ผักหญ้าต่างๆ จึงสามารถเก็บมาผัดกินกันสดๆ ได้ทุกวันไม่มีเบื่อเพราะไม่ได้มีสารเคมีตกค้าง ในขณะที่เหงื่อผมไหลไม่หยุด แต่ผมกลับรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก เหมือนร่างกายได้ออกกำลังกายจนเพื่อนๆ ในรั้วมหาลัยที่แวะมาดูงานหรือนัดสังสรรค์ บอกว่าร่างกายผมเนี่ยยิ่งกว่าจ้างเทรนเนอร์เพื่อฟิตหุ่นในฟิตเนสหรูซะอีก และบางทีความสุขคือการได้แบ่งปันความรู้ แบ่งปันวิถีธรรมชาติที่ผมได้ร่ำเรียนมาให้กับเพื่อนเกษตกรในชุมชนเดียวกัน หรือมีน้องๆ จากรั้วมหาลัยมาศึกษาดูงาน มันให้คุณค่ายิ่งกว่าเงินทอง ซึ่งเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่เคยขาดมือ เหลือเก็บเต็มๆ
แต่ก็ต้องยอมรับสิ่งดีๆ จากนวัตกรรมและเทคโนโลยี ที่คอยอำนวยความสะดวก และทำให้เราเป็นเกษตรยุคใหม่ที่ทำงานอย่างมีความสุข การมีรถเกี่ยวช่วยทุ่นเวลาในการทำงานไป ได้เยอะ แถมยังเผื่อแผ่ไปถึงพี่ป้าน้านาในชุมชนในราคาพิเศษ กลายเป็นรายได้เสริมที่มากโข
โดยเฉพาะตอนนี้มารู้จักกับ สายพานรถเกี่ยว Mitsuba ได้เพิ่มกำลังการเก็บเกี่ยวให้ผลผลิตสูงขึ้นมาก แถมยังมีอายุการใช้งานที่ยาวนาน ไม่ยืด ใช้งานใด้นาน
ผมจึงมีเวลาที่จะทำอะไรที่มีความสุขมากขึ้น อย่างเช่นวันนี้ ผมกำลังดื่มกาแฟหอมๆ ริมทุ่งนาที่ข้าวออกรวงเหลืองอร่ามพร้อมเก็บเกี่ยว กับเสียงนักเรียนตัวน้อยๆ ในชุมชนยิ้มหยอกล้อในยามเช้า แน่นอนว่าวันนี้ผมนำรถเกี่ยวคู่ใจ มาลุยแปลงข้าวอินทรีย์เพื่ออาหารกลางวันโรงเรียนเล็กๆในชุมชนของเราเอง กาแฟหอมๆ จากคุณครูประจำชั้นพร้อมรอยยิ้มสดใส ทำให้ผมพร้อมจะทำงานเพื่อสังคมทั้งวันเลยทีเดียว
เพราะชีวิต เราออกแบบความสุขของเราได้ และผมเชื่อเสมอว่า การที่เราได้ทำอะไรที่มีความสุขทุกวัน มันเป็นเรื่องที่วิเศษที่สุด ถึงผมจะเป็นแค่ไอ้หนุ่มบ้านนาธรรมดาก็ตาม
อิจฉาชีวิตพ่อหนุ่มคนนี้มัย อยากมีเวลา Slow life .. บ้างพักบ้าง ติดต่อกลับมาสิที่นี่…
Inbox ทักข้อความมา
หรือ 02-4277100 ต่อ 132
Line : @ mitsubabelt
https://www.facebook.com/mitsubabelt
www.mitsubabelts.com
www.สายพานรถเกี่ยว.com